Budowlany rachunek sumienia, czyli „dobry Boże, już tego nie zrobię”. Cz.1 – podłogówka

Mówili, że pierwszy dom dla wroga. Mówili, że ile byś przed budową nie czytał to i tak głupio wybierzesz. Mówili też, że podłogówka to najlepsze rozwiązanie.

Mój Bóg składania mnie do miłości nawet do wrogów, więc tą drogą idąc, mogę nasz dom sprzedać nawet wrogowi. Ale nie wrogowi też.  Jednak podłogówce rozpanoszyć się w moim życiu już więcej nie pozwolę. A wszystko rozchodzi się o styl życia głównie. I styl sprzątania po trosze.

W lepszej prasie branżowej wyczytacie, że podłogówki stosować nie należy w pomieszczeniach sypialnych. Wynika to z faktu, że kurz, który nieuchronnie na podłodze się znajduje (nawet u perfekcyjnej mamy perfekcyjnych dzieci ;)) szybko wysycha, a jego drobinki unoszą się w powietrze na wysokość pół metra. To mniej więcej tyle co od podłogi do czubka mojego nosa, kiedy leżę na wznak na moim łóżku. Przeciętne nosy leżące na wznak na przeciętnych łóżkach kończą się na 47,5 cm. Szansę na spokojny sen, bez wdychania kurzu leżąc na plecach miałby jedynie Steve Martin, gdyby jego charakteryzacja z filmu „Roxanne” była rzeczywistością. Zatem ogrzewanie podłogowe polecane jest do pomieszczeń o charakterze dziennym lub zaocznym.

My na podłogówkę zdecydowaliśmy się z dwóch powodów. Pierwszy to taki, że nasz obecny dom jest zasilany pompą ciepła i do takiego typu źródła ogrzewania zalecana jest właśnie podłogówka (choć już wiem, że są alternatywne rozwiązania). Drugim powodem był zadziwiający brak okien na parterze pod którymi można by kaloryfery umieścić. Gdyż prawie wszystkie okna na poziomie 0 to okna balkonowe, ale o tym przeczytacie w kolejnym poście z tej serii.

Co ja mam do tej podłogówki? Ja do podłogówki mam psy. I to nie idzie w parze. Zajrzyjcie na mój instagram, tam przewiną się 3 wielkie obślinione niedźwiedzie. Te cudownie kochane zwierzęta, z których każdy, albo już osiągnął, albo osiągnie moją masę ciała, bywają jak kubeł zimnej wody na moje porządkowe zapędy, a pomijając metaforę – jak taczka piachu na moją świeżo umytą podłogę. I jak to wszystko wyschnie…

Kiedyś mieszkaliśmy z Nim na takiej malutkiej stancji, 18 m2 kawalerka, przy głównej przelotówce Olsztyna. Kurzyło się tam naprawdę mocno. Po tygodniu nie ścierania kurzu na wszystkim osiadała 2mm warstwa czarnego od spalin osadu. Marzyłam wtedy o tej wyprowadzce na wieś, aby uciec od tego zgiełku miasta i od ciągłego wycierania kurzu. Niestety kurz wyprowadził się razem z nami.

Myślisz o podłogówce? Świetnie. Poznaj moje zdanie. W łazience – jak najbardziej! W wiatrołapie/ holu/ korytarzu – obowiązkowo! W kuchni? Jeżeli potrzebne Ci jest tam w ogóle ogrzewanie – tak, ale tylko jeżeli nie wpuszczasz tam psów i innych zwierząt wielkopowierzchniowych. W salonie? Moim zdaniem bez sensu. W sypialniach – absolutnie nie.

A co na podłogówkę? My na podłogówce mamy płytki 20×20 i ponad 1 cm grubości z naturalnego kamienia. Sprawdzają się świetnie, dlatego, że doskonale przewodzą ciepło, a dodatkowo ich grubość owo ciepło zatrzymuje, co sprawia, że zaoszczędzamy dzięki temu trochę energii. Gdy kiedyś nie było prądu przez około 12 h, dom nie zdążył się wychłodzić, gdyż kamień wciąż trzymał temperaturę. Oczywiście wszelkiego rodzaju ceramika też się sprawdzi.

A co z drewnem czy panelami dostosowanymi do podłogówki? Moim zdaniem to bzdura. Czytałam na ten temat trochę, zastanawiając się nad tym rozwiązaniem, ale ostatecznie zdrowy rozsądek w postaci męża rozwiał moje wątpliwości. Wszystko zależy jakie straty ciepła bierzesz pod uwagę. Wszystko da się podgrzać, nawet Angelę Merkel, tylko pytanie jakiem kosztem. Jeżeli nie chcesz po 3 latach wymieniać podłogi, bo koszty ogrzewania okażą się wyższe niż planowałeś, to albo nie stosuj podłogówki tam, gdzie chcesz mieć drewno, albo tam gdzie chcesz mieć podłogówkę, nie kładź drewna. Proste.

 Podłogówka, a zdrowie. O niekorzystnym wpływie ogrzewania podłogowego zastosowanego w sypialniach na zdrowie już pisałam, ale jest jeszcze jeden aspekt ogrzewania podłogowego, o którym nie przeczytasz w prasie branżowej. Czasem mówi się o tym, że podłoga podgrzana powyżej temperatury 36 stopni wpływa niekorzystnie na zdrowie kobiet (uwaga, mężczyzn niby nie), co ma podobno związek z altretyzmem. Tu zależności nie rozumiem, ale jest coś jeszcze. Nasze serce pracuje tak, aby krew nie tylko odżywiała, ale i ogrzewała najdalsze członki ciała, a więc nogi. Kiedy nogi są stale ogrzewane przez podłogę, na przestrzeni wielu lat użytkowania, serce może się trochę rozleniwić. Prawdopodobnie taki efekt nie zajdzie, jeśli np chodzisz po domu w kapciach/ laczkach/ papciach/ papuciach (w zależności od regionu). Ale bosa stopa stale dotykająca podłogi o temperaturze zbliżonej do ludzkiej (albo nie daj Boże wyższej) może sprawić, że nasze ciało trochę zgłupieje. Ponadto podłogówka wysusza bardzo powietrze i konieczne jest stosowanie nawilżaczy powietrza. Dopuki sama się o tym nie przekonałam, nie traktowałam takich informacji zbyt poważnie. Ale faktycznie tak jest. Wilgotność w naszym domu w okresie grzewczym potrafi spaść do 50%. Polewamy wtedy podłogę wodą i pozwalamy jej swobodnie wyschnąć. Nawilżacz regularnie pracuje w pokoju córki.

Podsumowując. Ogrzewanie podłogowe jest nowoczesne i jak wiele nowoczesnych rozwiązań – korzystne tylko w części. Podobnie jak „nowoczesne” sposoby odżywania typu śniadanie w McDonaldzie. Częściowo korzystne, bo szybko i stosunkowo tanio. I na tym się jego korzystność kończy. Jeżeli uwielbiasz zmywać podłogę co zarówno nawilża wysuszone powietrze, jak i eliminuje wzbijanie się w powietrze kurzu z podłogi, oraz nie posiadasz lub nie wpuszczasz do domu dużych zwierząt – możesz być zadowolony.

To pisałam ja. Właściciel 140 m2 powierzchni ogrzewania podłogowego (rozwijam po fajnej merytorycznej dyskusji na pewnym forum) w konkretnym domu, z konkretnym zapotrzebowaniem na ciepło. Moje doświadczenia nie muszą być zgodne z doświadczeniami innych użytkowników. Podłogówka będzie prawdopodobnie najlepszym rozwiązaniem w czyściutkim apartamencie w środku miasta. Być może jednym z lepszych w ciepłym domu podmiejskim. Nasz dom stoi w statystycznie najzimniejszej części kraju (północny wschód), gdzie każdej zimy przez jakiś okres czasu temperatura na zewnątrz spada znacznie poniżej -20 stopni C, na mazurskiej górce, na której dom cały rok stawia opór wiatrowi. Nasz dom ma olbrzymie okna i dwukondygnacyjny salon, który ogrzewa tylko podłogówka, więc w okresie zimy musi utrzymywać temperaturę i powyżej 36 stopni, aby wnętrze było ciepłe. A przede wszystkim nasz dom jest na wsi. Nawet na kolonii wsi, gdzie nie ma chodników, asfaltu, ani kostki brukowej i psy brudzą się nieziemsko zawsze, kiedy spadnie deszcz. I buty też. I gości jest pod dostatkiem. I buty nie zawsze muszą być zdejmowane… To są moje doświadczenia. Subiektywne. Ale myślę, że warto się nimi podzielić, może ktoś planuje podłogówkę w podobnych warunkach.