Ateiści już malują jaja, katolicy poszczą, a jak protestanccy weganie uczczą Wielkanoc?

I na tytule mogłabym post zakończyć.

Święta Wielkanocne to impreza katolicka. Kropka. Za to cała Polska zgodnie jak podczas skoków Małysza i biegów Kowalczyk, przygotowuje się do nich, niezależnie od wyznania. Ci co wyznają najwyższą wartość pieniądza, ochoczo wydają je w supermarketach na puchate, żółte kurczaczki i pstrokate plastikowe jajka na patyczkach. Wyznawcy energii kosmosu przystrajają dom baziami z wierzby energetycznej. Katolicy odliczają dni postu w kalendarzu, a świadkowie Jehowy informują tych, którzy ich do domu wpuszczą, że Bóg tego święta w Biblii nie ustanowił, podobnie jak urodzin, imienin i Święta Niepodległości. A co robią chrześcijanie?

Ja chrześcijanka i mój mąż chrześcijanin, zastanawiamy się ile potrzeba nam zapasów żywności i napojów, w tym wyskokowych, na ten wydłużony weekend w powiększonym gronie. Planujemy aktywny odpoczynek z rodziną, ale że pogoda zapowiada się zupełnie nie wiosenna, odpalimy pewnie wszystkie gry planszowe, jakie mamy. Do tego gitara, cytrynówka i śpiew. Jaki jest związek ofiary Jezusa i Jego Zmartwychwstania z pucowaniem chaty na błysk i strojeniem domu jajkami? Nie wiem. A skoro nie wiem, to podważam to. Ja chrześcijanka codziennie dziękuję Bogu za to, że postanowił odpuścić mi wszystkie moje winy i przyjąć mnie jako swoją córkę, na pełni dziecka-dziedzica praw. Dziękuję za to, że Jezus wziął moje winy na siebie i zapłacił mój dług wobec Boga, za moją grzeszność, za moje nieposłuszeństwo. Dziękuję za to, że razem z Jezusem ja zostałam wzbudzona z martwych, bo Bóg ożywił mojego ducha, który od momentu przyjęcia przeze mnie ofiary Jezusa jest nieśmiertelny. I codziennie dziękuję Bogu za to, że ja już nic od siebie nie mogę do tego dodać, ani od tego odjąć. Nie moje wybory, nie moje uczynki, nie moje starania dają mi zbawienie i życie wieczne, ale łaska mojego Boga i wiara w dokonane dzieło Jezusa Chrystusa. No i Alleluja kochani! Alleluja!

Jak więc zamierzam spędzić te święta? Jezus pościł przez 40 dni i nocy, żebym ja nie musiała. Rozumując po katolicku poszczę cały rok będąc weganką, ale ja nie poszczę. Ja jem zdrowo, bo lubię swoje ciało i mam zamiar dobrze się w nim czuć aż do śmierci. Jezus powiedział byśmy spożywali chleb i wino na pamiątkę Jego ofiary, ale nic nie mówił o poszczeniu 40 dób tak jak On. Nic też nie mówił o odgrywaniu inscenizacji z Jego drogi krzyżowej, a już na pewno nie mówił o krzyżowaniu się co czynią fani Jezusa na Filipinach. Dlaczego napisałam fani? Bo każdy kto zna Jezusa wie, że to Jemu należy się chwała, a człowiek, który próbuje powtarzać Jego dzieło stara się tą chwałę Jezusowi odebrać. Oczywiście odebrać nie może, bo to Jezus jest Bogiem wcielonym i nie to, że pościł, ani nie to, że umarł w męczarniach jest sednem sprawy, ale to, że zrobił to dla nas i za nas. Bo był JEDYNYM, który mógł ponieść ofiarę za innych. Każdy inny może ponieść ofiarę tylko za siebie. Nikt poza Jezusem nie jest godzien umrzeć za kogoś innego, bo aby być tego godnym, samemu trzeba być bez winy. Inaczej winny zawsze umrze z powodu swojej winy, nie zaś niewinnie. Umrzeć niewinnie, czyli za innych może tylko ten, w którym nie ma winy. I tym JEDYNYM jest właśnie Jezus. Na tym polega Boża miłość. Sam siebie poświęcił dla ratowania nas, przed nami samymi. Ogłupione fanki są w stanie dla swojego idola zrobić wszystko, aby tylko zapisać się w jego pamięci choć na chwilę. My nie musimy tego robić, bo Jezus o każdym z nas wie, pamięta i czeka, aż przestaniemy być Jego fanami, a zaczniemy być Jego przyjaciółmi.

Jako, że ja już nie jestem ani wrogiem, ani słuchaczem, ani fanem Jezusa, a Jego siostrą, zamierzam Wielkanoc spędzić zupełnie zwyczajnie, skupiając się na rodzinie i na spędzeniu dobrego czasu z nimi. Umyję okna nie dla Jezusa, a żeby mamie nie było za mnie wstyd. Upichcę kilka potraw nie dla uczczenia końca postu, którego nie poczyniłam, a po to, by moja rodzina miała co jeść. Pewnie pomaluję z córką kilka jajek, choć to pogańska tradycja, ale nie dla zachowania jej, a dlatego, że Marioli podoba się malowanie jajek i tyle. To niech sobie pomaluje. Nie będę tworzyć postów o dekoracji stołu na Wielkanoc, bo to jest puste jak wydmuszki użyte do tego. Oczywiście też jestem estetką. Lubię, gdy jest ładnie. Ale jeszcze bardziej lubię gdy wszystko ma swój cel, ma sens i jest prawdziwe. Nie interesuje mnie estetyczna uczta, ani nawet wizualne dzieło sztuki, bez idei która za tym stoi. A jaka idea stoi za wielkanocnym jajkiem? Sami sobie sprawdźcie.

Życzę Wam dobrego czasu w rodzinnym gronie. Wyjątkowego. Wzajemne dbanie o siebie jest bardzo miłe Bogu. Niech to będzie sednem tych świąt. Bo Jezusowi nie zależy na hucznej imprezie z okazji Jego ofiary raz do roku, ale na relacji z nami na co dzień. I nawet jeśli jesteś ateistą, a święta obchodzisz tylko ze względu na tradycję, to niech właśnie dobry czas z rodziną będzie tym, na czym skupisz swoją uwagę w te święta. Tego nam wszystkim życzę.

* Na zdjęciu pisanki wykonane z moją bratanicą i bratankiem 3 lata temu. 
Ja zdecydowanie jestem orzeszkiem.